شب بو

آدمی که کار دارد، کار می خواهد چه کار؟

شاعری که شعر نو می گوید و شعر سپید،

کاغذ او کاغذ سیگار باشد بهتر است

هم سفید و هم خز است و هم مُد امروز نیست

آن صدای مخملی، بی ساز خیلی بهتر است

حضرت مجنون فقط لیلی به دردش می خورد

سرزمین بی حساب و بی کتاب از هر نظر

اصفهان خشک و بی آب و علف، در حیرتم

با دو لنز سبز، وقتی چشم رنگی می شود،

کارگردانی که سیمرغ بلورین برده است

شاعری که بیت بیتِ شعرهایش آبکی ست

شوفری که با یساری» روز و شب سر کرده است

هشت تا گُل خورده این دروازه بان تیره بخت

کار بسیار است و بیکاری کم و فرصت زیاد